Effy

- Ha ha. Bardzo śmieszne - uśmiechnął się ironicznie i tak jak powiedziała, przeniósł się na kanapę. Odłożył gdzieś dalej poduszki, by nie zmoczyć ich wodą kapiącą z jego wilgotnych włosów.

-wiem, mam dobre zarty
podniosła się bo właśnie skończyła dłonią starła z nosa włos, który na nim był.
-wiesz, zazwyczaj w takich momentach ludzie mówią "dziękuje"
powiedziała patrząc na niego

- O wybacz.. - uświadomił się o swoim nietakcie. - Dziękuję ci bardzo - uśmiechnął się uroczo, bez żadnego sarkazmu czy ironii. Effy naprawdę było o co dziękować.

uśmiechnęła się tylko i rozpuściła włosy.
które po chwili znów związała w kitkę.
spojrzała na Gustava
-zamierzasz tu zostać?
spytała

- Zależy od tego, czy zamierzasz mi pozwolić - odpowiedział.

spojrzała na niego i westchnęła.
-nie jestem taka bezduszna, wy wyrzucać poobijanych facetów za drzwi.
powiedziała z uśmiechem i spojrzała na gustava

- A ja nie jestem taki bezduszny by zostawić samotną kobietę samą w domu - powiedział, uśmiechając się.

Wywróciła głową i spojrzała na niego z zabawnie uniesionymi brwami.
-sheperd, radziłam sobie, zanim cię poznałam, to i teraz dałabym sobie rade
powiedziała, oznajmiając mu ta jakże prosta prawdę.
-poza tym, ty teraz jak inwalida
zażartowała

- Tego nie mogę być pewny - uśmiechnął się łobuzersko, odnośnie jej radzenia sobie samej w domu. Spojrzał na nią mrużąc oczy.
- Jak mnie nazwałaś? - podniósł prawą brew.

-IN-WA-LI-DA
powiedziała powoli i z uśmiechem,
spojrzała na niego, a może nie?
Spytała i podeszła do niego, poklepała go lekko w ranę.
-może mi powiesz, że cię nie boli

- Może i nie wyglądam teraz najlepiej, czemu sam się dziwię, że to powiedziałem bo ja zawsze wyglądam świetnie, ale za słuchem mam wszystko w porządku - wyszczerzył się i syknął cicho z bólu, kiedy poklepała go po ramieniu. Spojrzał ną nią z udawaną urazą.

-to w takim razie, po co każesz mi powtarzać?
spytała z uśmiechem, wiedziała po co
no i bywała też czasem wredna
życie. taka już była Effy.
Rzuciła mu telefon na kolana
-zamów jakąś pizze czy coś a ja się idę wykąpać.

- Chciałem się tylko upewnić - odpowiedział, wzruszając ramionami. Jako, że miał dobry refleks złapał telefon w ostatniej chwili. Gwałtowny ruch sprawił mu nieco bólu, ale nie dawał tego po sobie poznać. W końcu był facetem, nie?
Spojrzał na Effy pytającym wzrokiem.
- To już domowego posiłku nie ma w pakiecie? - powiedział zaczepnie, uśmiechając się i wybierając numer jakiejś dobrej pizzerii.

Spojrzała na niego.
-okropnie gotuję
powiedziała zgodnie z prawdą.
Effy nie lubiła i nie umiała gotować, ograniczała się do używania mikrofali, czasem zrobiła sobie jakiś makaron, czy ryz, no i były też płatki śniadaniowe.

Zrobił lekko zawiedzoną minę.
- To druga rzecz, ktorej nie potrafisz. Kłamać i gotować. Czy jest jeszcze coś o czym powinienem wiedzieć? - uśmiechnął się szeroko.