Apartament Anne Marie

- Dzięki... - szepnęła kiedy weszli do sypialni, spała prawie zanim zdążył dotrzeć zz powrotem do sypialni. Ale kiedy zaczął grać, po prostu odpłynęła. Przekręciła się tylko na drugi bok i podciąnęła kołdrę bardziej na siebie.

Przebudził się wczesnym rankiem. Leniwie otworzył oczy. Nie wiedział gdzie jest. Skojarzył dopiero po dłuższej chwili. Podczas snu gitara zsunęła się na bok. Położył na niej rękę, by przesuwać wolno palce po strunach. Nie chciało mu się wstawać. Leżał tak i gapił się w sufit.

Anne spała w najlepsze. Przekręciła się na bok, teraz leżąc przodem do Kurta. Najpierw położyła dłoń na jego klatce piersiowej i westchnęła cicho. Chyba nie była zbyt świadoma, że on jest obok, bo przesunęła dłoń niżej na jego brzuch i przysunęła się bliżej. Zamruczała przez sen, okazując swoje zmęczenie.

Zerknął w bok na Anne. Spała. Nie przeszkadzała mu jej ręka. Niech sobie robi z niego misia przytulaka, on nie ma nic przeciwko temu. Ziewnął sobie soczyście, przetarł dłonią oczy. Co to ja dzisiaj... no tak... Studio nagraniowe...

- Mamo, jeszcze chwilę... - wymruczała pod nosem kiedy ten ziewając poruszył się nieco. Przysunęła się bliżej niego i przytuliła do jego boku. Zamrszczyła nieco czoło i przesunęła dłoń na jego twarz. Przesunęła nią po jego ustach, nosie i policzku.
- Co... Kurt?! - odskoczyła od niego jak poparzona, spadając drugą stroną łóżka.

Obrócił leniwie głowę w jej stronę. Parsknął śmiechem.
- No? A kogo się spodziewałaś? - zapytał nadal się śmiejąc.
- Czasem wydaje mi się, że masz jakąś nerwicę, lęki czy co tam innego... - dokończył i położył się w poprzek łóżka by widzieć Anne na podłodze. Uśmiechał się od ucha do ucha.

- Skąd... dlaczego razem śpimy? Przecież... czy ja o czymś nie wiem? Nie śmiej się! - złapała za poduszkę i bezoporu zamachnęła się i walnęła go poduchą w głowę.
- Okropny jesteś! - poczochrała mu fryzurę, chociaż on wyglądał jakby rzadko używał grzebienia. Podniosła się powoli z ziemi i pogładziła biodro, jęcząc cicho: "ała".

Nie przejął się włosami, zawsze układały się jak chciały, Kurt nie miał na to wpływu. Albo po prostu nie chciało mu się nimi zajmować.
- Oj, ostro było tej nocy... - zrobił pełną zadowolenia minę i spojrzał na Anne lubieżnym wzrokiem.

- Kłamiesz. Pamiętała bym... przecież wiem... jak zasnęłam? - uniosła lekko brwi. Wcale nie była taka pewna jak zasnęła. Wydawało jej się, że zasnęła na tarasie, albo nie, tutaj. On jej grał? Pokręciła głową i znów walnęła go poduchą, tym razem w plecy.
- Nic się nie wydarzyło, prawda?! Raczej... na pewno! Przecież nie próbowałabym spełnic swoich wymysłów seksualnych... nie, stanowczo nie! Kłamiesz! - przeszła obok łóżka i uderzyła go poduszką, w tyłek.

Roześmiał się. Próbował osłonić przed poduszką. Zaraz jednak przekręcił się na plecy i podniósł się do siadu. Spojrzał na Anne z zaciekawieniem.
- Jakich wymysłów? - zrobił zainteresowaną minę i uniósł lekko jedną brew.

- Skoro nie wiesz, to dowodzi tylko, że do niczego nie doszło. - uśmiechnęła si tirumfalnie i rzuciła do niego poduszkę.
- A teraz w podziękowaniu, za pomoc idź zrobić śniadanię a ja się przbiorę, ot co. - pokazała mu język i podeszła do szafy. Otworzyła pierwsze drzwi, a raczej rozsunęła je.

- No dobra, dobra... - zwlókł się z łóżka i zanim zszedł na dół, wstąpił jeszcze do łazienki. Po krótkiej chwili z niej wyszedł wycierając mokre ręce o spodnie. Poszedł na dół, do kuchni. Spenetrował lodówkę i wszystkie szafki, żeby rozeznać się w terenie. Zabrał się za robienie naleśników; tylko je potrafił zrobić.

- Jakbyś potrzebował wsparcia to krzycz! - zawołała z pokoju zdemując spodnie i bluzkę. Wyjęła z szuflady bieliznę a potem jakąś sukienkę. Było dziś bardzo ciepło więc przebrała się w ów sukienkę i do tego założyła szpilki, które zresztą uwielbiała. Pomalowała jeszcze usta jasnym błyszczykiem i przeczesała dłonią włosy.

Zaczął rozgrzewać patelnię.
- Dam sobie jakoś radę! - zawołał, skupiając się by nie rozlać oleju.
Wyciągnął z szafki dwa talerze. Już po chwili na patelni zaczął smażyć się pierwszy naleśnik. Przyjemny aromat powoli rozchodził się po domu.

- Mmm... - zamruczała cicho czując smakowity zapach. Kiedy już była gotowa zeszła po schodach podśpiewując jakąś głupią piosenkę. Poszła do kuchni i oparła się o filar, który oddzielał ją od jadalni.
- Pani Royers, czyżby potrafił pan gotowac? - uśmiechnęła się zawadiacko.