Apartament Anne Marie

- Dobra, ale jak mnie napadną i zamordują to obiecuje, że będę Cię nawiedzać. - zaśmiała się i odgarnęła włosy, pokręciła głową na swoje absurdalne myśli.
- Będę tam, o 12. Pasuje Ci ta godzina? - uniosła lekko brwi i zamknęła oczy. Stanowczo chciało jej się spać.

- Mi zawsze. Nie zdziw się jak kilku typów w barze się do ciebie przyczepi. To do zobaczenia.

Beep, beep, beep XD

- Super! - odłączyła się również i rzuciła jego komórkę na kanapę. Wstała i poszła do kuchni.
- Nie kłade się bo tym razem pewnie się łóżko zarwie. - pokręciła głową i zrobiła sobie kawę. Usiadła z kubkiem na kanapie i włączyła muzykę relaksacyjną.

A little latter... xd

W końcu ubrała się w dżinsy i brązową tunikę. Nie lubiła na co dzień chodzić w sukienkach. Założyła tylko buty na obcasie i przepasała się na biodrach, grubym skórzanym paskiem z ozdobną klamrą. Zabrała torbę i telefon Kurt'a (Kurciaka). Wyszła z mieszkania i zjechała windą na parter.

//Bar "Upadły"

//Ciemna uliczka

Wyszła z windy. Złapała go za rękę i pociągnęła w odpowiednią stronę. Wyjęła z torby kartę i przeciągnęła nią po czytniku. Drzwi się otworzyły i wpuściła Kurta przodem.
- Wejdź. Uważaj na stopień. - powiedziała i uśmiechnęła się lekko do niego.

Wszedł do mieszkania bez problemu. Nie był przecież pijany. Rozejrzał się i walnął na kanapę.
- Jakie to mieszkanie jest duuuuże. - wysapał poprawiając sobie poduszkę pod głową.

- Trochę... napijesz się czegoś? - zapytała wieszając swoją torbę na wieszaku przy drzwiach. Spojrzała na niego i zaśmiała się cicho. Zachowywał się jak dziecko, było to na swój sposób zabawne.
- Albo może masz ochotę na coś do jedzenia? - zapytała schodząc drzy stopnie w dół, do salonu, w którym właśnie koczował Kurt.

- Żelki? - zapytał zerkając w stronę Anne.
Nagle wsparł się na łokciach, żeby lepiej widzieć dziewczynę i zmarszczył brwi.
- Masz może gitarę? - zapytał poważnym tonem głosu.

- Mam. W szafie. - wskazała na rozsuwane drzwi w ścianie. Były tam jej sukienki, które często miała na sobie na scenie a także wzorowo i schludnie zapakowana gitara. Ona sama poszła w strnę kuchni i usiadła na podłodze przeszukując dolną szafkę.
- Żelki, żelki... mogą być kwaśne czy szukać normalnych? - zapytała przeszucając różne opakowania słodyczy.

- Obojętnie. - odpowiedział zrywając się z kanapy.
Podszedł do wskazanej szafy, otworzył drzwi i wskoczył do środka w poszukiwaniu gitary. Znalazł ją i wyciągnął. Wrócił na kanapę, wydobył instrument z pokrowca i przesunął kilka razy palcami po strunach.
- Rozstrojona. - mruknął i zaczął powoli stroić. Strojenie gitary bez pomocy dźwięków nastrojonych instrumentów było nie lada zadaniem. Kurt jednak miał już w tym wprawę.

- Nie umiem grać. Po prostu mi się podobała. - uśmiechnęła się lekko wustawiając głowę, a raczej tylko jej część zza szafki. Wyglądała nieco jak hipopotam wystawiający oczy z wody..
- Mam! - zawołała i wstała. Podeszła do niego i dała mu dwie paczki. Jedne żelki były normalne, drugie kwaśne. Sama usiadła na fotelu i patrzyła na to, jak przygotowywuje instrument.

Musiał nastroić jeszcze tylko jedną strunę, ale coś mu to opornie szło. Sięgnął po żelki i wpakował sobie kilka do ust.
- Zaszpiewaj A. - poprosił z pełną buzią.

Postanowiła zrobić mu nieco na złość, więc spokojnie wyśpiewała krótkimi wokalizami swoje G7. Miała nadzieję, że uzna to za zbyt męczące i nie będzie chciał aby mu dłużej śpiewała. Uśmiechnęła się lekko do niego i gdy skończyła spojrzała na niego uważnie.

Aż musiał przerwać strojenie. Zerknął na nią oszołomiony.
- Wow... - wydukał tylko.
- Dziwię się, że wcześniej o tobie nie słyszałem. Ale to nie było A. To było G. Ale dobra, teraz jakoś sobie poradzę. - mruknął i wrócił do strojenia.
Wkrótce gitara była gotowa do użycia. Zaczął grać najbardziej znany kawałek The Intruders. Podśpiewywał do tego cicho.

- Wybacz, pomyliłam się. - zaśmiała się cicho. Patrzyła na niego uważnie i westchnęła cicho. Zmrużyła lekko oczy.
- Zaśpiewasz mi coś? Cokolwiek. - uśmiechnęła się i sięgnęła po żelki. Też wpakowała do ust kilka, no może mniej niż on.