Apartament Anne Marie

- Co na przykład? - zapytał.
Jego palce wciąż delikatnie dotykały strun, tworząc zupełnie nową, spontaniczną melodię. Kurt lubił improwizować. A improwizowanie po dragach było jeszcze przyjemniejsze.

- No nie wiem, może "God, forgive them"? Albo może być coś zupełnie innego. No jako Twoja fanka jestem spragniona nowych wrażeń. - zaśmiała się i wrzuciła znów kilka żelek do ust.
- Nie daj się prosić, bo tym razem zaśpiewam o ton wyżej! - pogroziła mu palcem i zaśmiała się. Miała dość dobry humor, choć nadal była nieco zła, że jest po dragach.

Zamyślił się na chwilę, dalej leniwie przesuwając palcami po strunach.
- Hm... Wiem. Nauczyłem się tego kawałka kilka lat temu. Jest raczej spokojny...
Poprawił sobie gitarę w rękach, zjadł jeszcze jedną żelkę i zaczął grać. Wkrótce włączył również śpiew.

Podciągnęła nogi na fotel siadjaą "po turecku" i uśmiechnęła się jak zaczął grać. Kiedy już śpiewał nie mogła się powstrzymać i zaczęła się poruszać powoli z boku na bok, w rytm muzyki. Czasami po cichu nuciła razem z nim, uwielbiała muzykę i była jego fanków. Uznała to za koncert specjalnie dla niej i czuła się jako tako wyróżniona.

Grał jeszcze chwilę i po pierwszym refrenie nagle przestał grać. Miał dziwny błysk w oku, jakby nagle go olśniło.
- Nie... nie to. Zagram ci co ostatnio stworzyłem kiedy siedziałem w domu naćpany po jakim głupim bankiecie.
No i jak powiedział tak zrobił. Zaczął grać. Słów wcześniej nie układał. Tworzył je właśnie w tej chwili. Jakby widział przed oczami przesuwający się tekst.

Raz przypadkiem wyrwała jej się krótka i niezbyt głośna wokaliza A#6, ale szybko się opamiętała i zaczęła wybijać palcami rytm muzyki o podłokietnik fotela.
- Świetne... na prawdę. - uśmiechnęła się do niego. Zamknęła oczy, nie wiadomo jakie miała wyobrażenia, ale piosenka była na prawdę świetna.

Grał, grał i kiedy miał zacząć refren zwolnił trochę i się zawahał. Słowa jakby mu nie pasowały. W końcu jednak wznowił grę i śpiewał dalej. Kiedy tak grał i cicho śpiewał wyglądał na lekko przymulonego. Powieki miał lekko opuszczone, mimo tego z łatwością łapał wszystkie chwyty.

Siedziała już cicho, co pewien czas nucąc melodię razem z jego śpiewem. Sięgnęła po kilka żelek i wrzuciła je do ust. Była bardzo zadowolona, w końcu ile osób na świecie ma okazję posłuchać niewydanego jeszcze kawałka Kurt'a Royers'a, a ile osób by chciało tego doczekać i być na jej miejscu?

Piosenka dobiegła końca i chociaż zagrał niemal idealnie, miał trochę wkurzoną minę.
- Trzeba ją jeszcze dopracować. - mruknął i żeby poprawić sobie humor sięgnął po żelkę. Kiedy ją przeżuwał, spojrzał na Anne.
- Jutro jedziemy do wytwórni nagrać ten kawałek. Muszę w końcu ułożyć słowa... - mruknął i sięgnął po jeszcze kilka żelek, tym razem kwaśnych.

- To nie będę Ci przeszkadzać, pójdę na górę i... pooglądam telewizję, dobra? - uśmiechnęła się i wstała. Wzięła kilka żelek do ręki, tak na drogę.
- Pisz, pisz... moze kiedyś nagramy duet. - zaśmiała się i ruszyła powoli w stronę schodów, przy okazji potykając się o stópkę fotela.
- Jeśli będziesz czegoś potrzebował to wołaj. - uśmiechnęła się i wrzuciła jedną żelkę do ust.

- Hej, czekaj. Gdzie idziesz? - uniósł głowę i spojrzał na nią.
- Przecież to jest chwila. Sam przed chwilą śpiewałem ze słowami. Muszę tylko je spisać. - zaśmiał się. Włożył do ust kwaśne żelki i wzdrygnął się lekko.
- No dobra... teraz chcę usłyszeć jak ty śpiewasz... - rozsiadł się wygodniej na kanapie, nadal jednak trzymał gitarę na kolanach.

- Ja? Mogę dać Ci płytę... chyba jakąś mam. - pokazała mu język i zaśmiała się. Wrzuciła dwie pomarańczowe żelki do ust i oparła się o poręcz schodów.
- Wolę jak Ty śpiesz. - uśmiechnęła się do niego ciepło i powoli usiadła na drugim stopniu, patrząc na niego.

- No to może... Zagram na gitarze jakiś stary kawałek, który oboje znamy i do niego zaśpiewasz, okej? - zaproponował.
- Rzuć jakimś tytułem. - powiedział powracając do poprzedniej pozycji. Miał lekko obtarte palce; struny gitary były wyjątkowo twarde.

- Znasz może "Against All Odds"? - zapytała z lekkim uśmiechem. Średnio jej się widziało śpiewanie przed nim. Był w muzyce na pewno dłużej niż ona, więc zapewne jej technika nie była aż tak wyćwiczona jak jego. Wzięła kilka głębszych wdechów aby sprawdzić czy jej przepona w ogóle jakoś pracuje i uśmiechnęła się do niego. Zastanawiała się czy zna nuty, a w rzeczywistości myslała tylko: oby nie, oby nie...

- Usiądź przede mną. - nakazał z lekkim uśmiechem. Chciał ją lepiej słyszeć. Palce już przesuwały się po gitarze. Oczywiście znał tę piosenkę. Zaczął grać powoli krótką wstawkę po czym weszła właściwa linia melodyczna. Teraz brakowało tylko śpiewu Anne.