Effy

- Chcę z tobą iść, bo odpowiada mi to towarzystwo i chcę się dobrze bawić, jasne? - mruknął, osuwając się na fotelu i wyciągając nogi przed siebie. Był już trochę zmęczony tym dniem pełnym wrażeń.
- Picie mleka w takich ilościach nie jest zbyt zdrowe - skomentował, patrząc na karton z mlekiem, z którym Effy nie mogła się rozstać.

-skąd wiesz?
Spytała patrząc na niego i naprzeciw niemu znów pociągła z kartonu. Lubiła mleko więc je piła. nie widziała problemu w ilościach, jakie wypijała.
-jeśli Twoje zachowanie przestanie mi odpowiadać, po prostu zostawię Cię i wyjdę-oznajmiła, wiedziała, że może nie powinna stawiać jakiś reguł gwieździe, ale też nie mała zamiaru dać sobą pomiatać.

- Ogląda się czasem programy naukowe w telewizji - wyszeczył swoje śnieżnobiałe zęby. Podszedł do niej i zabrał karton z jej dłoni. Potrząsnął nim trochę i zauważył, że jest prawie pusty. - Jeśli chcesz żeby wyrosły ci rogi pij dalej - zażartował i oddał jej własność.
- Czy ty mi stawiasz właśnie warunki? - spytał, podnosząc brawą brew. - A jakie zachowanie według ciebie jest nieodpowiednie, jeśli mogę wiedzieć?

-nie jem mięsa, białko mi się przyda.
powiedziała, wypijając mleko do końca i odstawiając karton na stolik.
Wyszczerzyła się bezczelnie.
-No wiesz, idziesz ze mną. A nie lubię być tylko czyjąś maskotką.
spojrzała na niego. To, że była ładna widziała I już nie raz wrobiła się w coś, czego potem żałowała. Stała uśmiechała się i udawała, .że jest fajnie,

By być na przeciwko niej i cały czas obserwować jej twarz usiadł niedbale na kuchennym blacie. - Nikt nie lubi być maskotką, skarbie - zauważył z uśmiechem, pozwalając sobie na zwrot grzecznościowy, który zapewne ją zdenerwuje.

spojrzała na niego unosząc brwi. podeszła, bosa do niego i zatrzymała się trochę przed nim.
-więc posłuchaj, kotku-powiedziała, dając mu pstryczka w nos-nie dam się traktować jak maskotkę. Ale najpierw się dowiesz, co mi nie będzie odpowiadało.
powiedziała i uśmiechnęła się do niego pokrzepiająco.

- Masz coś do pisania, złotko? - spytał. - Powinienem to sobie chyba zanotować w notesie, prawda? - odpalił złośliwie, zeskakując z blatu. Zmierzył ją wzrokiem. - Podziwiam twoich poprzednich adoratorów - zaśmiał się.

wywróciła oczyma.
-wybacz, że nie jestem bezmyślną blondynką lecącą do łóżka z przeciętnie ładnymi chłopakami.
powiedziała sięgając do lodówki znów wyciągając z niej karton mleka.
-poza tym, nie zamierzam robić ci wykładów i listy, źle mnie zrozumiałeś.
powiedziała. znów mierząc go swoimi szaro-niebieskimi tęczówkami.
-chodziło mi po prostu o to, że jesli na balu mi się coś nie spodoba, powiem ci o tym, zanim sobie pójdę.

- Przeciętnie ładnymi ? - żąchnął się. - Ja bym się tak nie nazwał - uśmiechnął się szeroko. Ach, ten jego słodki narcyzm. - A jak mi się coś na balu nie spodoba wyjdę bez słowa, okay? - mrugnął do Effy.

Podparła się rękoma na biodrach uprzednio odkładając gdzieś karton.
Z podniesionymi brwiami spojrzała na niego
-a jakbyś siebie nazwał?-spytała.
nie spuszczała z niego spojrzenia.
-co do wychodzenia, proszę bardzo, ja zachowuję się przystępnie.

- Hm - zastanawił się, mrużąc oczy. - Nazwałabym siebie zabójczo przystojnym, albo chociaż bożyszczem nastolatek - uśmiechnął się szeroko. - Przeciętnie ładny to za małe stwierdzenie jak dla mnie, ale nie bój się. Będzie dobrze. Postaram się trzymać rączki przy sobie.

Spojrzała na niego i zaśmiała się.
-bożyszcze nastolatek?
Spytała i pokręciła głową.
-jestem ciekawa, jak duże jest Twoje ego.
powiedziała.
-poza tym, ja już nie jestem nastolatką.
wytknęła mu i znów napiła się mleka.

- Ta. A co jest złego w pewności siebie? - uśmiechnął się, zaciągając za jej ucho niesforny kosmyk włosów, który zasłaniał po częsci jej piękne oczy. - No, dobra. Borzyszcze kobiet. I nie łap mnie już więcej za słówka - zastrzegł szybko. Wziął z jej dłoni karton mleka i upił kilka łyków.

speszyła się lekko tym gestem, więc spojrzała w podłogę, a potem znów na na niego
uśmiechnęła się lekko
-w pewności siebie nic. W przeroście ega, mogą następować anomalie w zachowaniu i traktowaniu innych.
powiedziała, odbierając mu karton z mlekiem i pijąc.

Odłożył karton z mlekiem na blat. Uśmiechnął się szeroko.
- Pewnie cie zaskocze, ale traktuje wszystkich tak jak na to zasługują - przyznał, szczerząc zęby. Usiadł na jednym z krzeseł i skrzyżował ręce.
- Mieliśmy rozmawiać o wywiadzie - przypomniał.