Effy

- To raczej może być coś nie tak ze mną, a nie z tobą - stwierdził zgodnie z prawdą. Wiedział, że bywał bardzo, ale i to bardzo irytujący. Ale cóż miał począć, że czasami mówił szybciej, niż myślał? Że nie zawracał sobie głowy konsekwencjami wypowiadanych słów? Spojrzał na Effy i odgarnął nieforny kosmyk jej jasnych włosów do tyłu, by woda, która z niego kapała nie poleciała czasem na karton z pizzą.

Zamrugała oczyma trochę zdezorientowana.
Raz, że tym gestem, który wykonał, który gdyby nie to, że był to Gustav, pewnie mozna by uznać za całkiem,... czuły?
spojrzała na niego/
-nie rozumiem
powiedziała przekrzywiając głowę w lewo.

- Daj spokój - machnął dłonią w powietrzu. - Przecież wszyscy wiemy, że moje towarzystwo bywa czasami dla ciebie niedozniesienia - uśmiechnął się, wzruszając ramionami. - Ale rozumiem... też bym oszalał na twoim miejscu, gdybym musiał tak kontrolować swoje pożądanie - zażartował. Gdyby tego nie powiedział nie byłby sobą. Musiał zachować swój wizerunek.

Wywróciła oczyma i zakończyła swój kawałek pizzy.
-bardziej zastanawia mnie to, jak ty hamujesz swoje.
Zaśmiała się lekko.
-dobrze wiemy, że marzysz by znów poczuć moje usta-powiedziała przechodząc na rozmarzony ton i pełen takiej twórczej mocy w sobie. w sensie tak brzmiący.

Mnie też to zastanawia... - pomyślał, jedząc pizzę i spoglądając na Effy. Czy mówił już, że podobał mu się jej śmiech? I znowu za daleko pojechałeś, chłopie! - upomniał się szybko w myślach na wspomnienie o jej miękkich delikatnych wargach. Nie mógł, przecież o niej myśleć! Nie mógł i tyle.
- Taaak - uśmiechnął się szeroko. - Widzę, że na długo pozostanie ci ten pocałunek w pamieci - mruknął. - Wiem, wiem. Nie musisz mi mówić, że nieziemsko całuje. Widzę to po twoich oczach.

znów się roześmiała dźwięcznie i wesoło
spojrzała na niego i pokręciła głową.
-właściwe, to aż tak cudownie to nie całujesz
powiedziała drocząc się z nim i wgryzając w pizze, naturalnie od tyłu .

- Bo w twoich snach jestem w tym jeszcze lepszy, co nie? - odgryzł się, puszczając jej oczko.

Spojrzała na niego i przegrały spokojnie.
-przykro mi cię rozczarować, ale w moich snach, to raczej nie występujesz.
powiedziała z lekkim uśmiechem

- Nie występuję, bo nim jestem. Jestem twoim marzeniem - wyszczerzył się, nie dając za wygraną. On by tak mógł w nieskończoność.

Pokręciła głowa.
-jesteś niemożliwy.
powiedziała spokojnie, po czym dodała.
-to raczej ja jestem Twoim marzeniem.
Zaśmiała się melodyjnie.
-dowodem na to jest to, że nie możesz zapomnieć o pocałunku, to raz, a dwa, ze ciągle chcesz usłyszeć ode mnie, że marze o tobie.
pokazała mu język.'

- Wiem - uśmiechnął się dumnie. Nie przeszkadzało mu to, że tak o nim myślała. W końcu kto powiedział, że 'niemożliwy' to słowo negatywne?
Uśmiechnął się szeroko, słysząc jej słowa. Szybko się uczy - pomyślał, kiedy ponownie zastosowała jego taktykę.
- Nie mogę o nim zapomnieć, bo ktoś mi ciągle o nim przypomina. To raz - powiedział z naciskiem na słowo ,,ktoś", spoglądając znacząco w stronę Effy i kontynułował dalej - Dwa. Kto nie chciałby tego nie słyszeć? - uniósł jedną brew.

Wywróciła oczyma.
-mogę ci to powiedzieć, jeśli poprawi ci to humor.
powiedziała i pokazała rząd zębów.
Skończyła drugi kawałek pizzy i uznała, że się najadła

- Zawsze mi to poprawia - odparł, prowokując ją do powiedzenia, że jej się podoba. Bo jak wspomniał wcześniej kto nie chciałby tego usłyszeć?
Również odłożył niedokończony kawałek pizzy do pudełka i westchnął głęboko.

Spojrzała na niego przelotnie.
Co tam, to tylko gry słowne
pomyślała, w jego towarzystwie robiła dużo dziwnych rzeczy, znaczy takich, który normalnie by nie zrobiła.
Tak więc nachyliła się do niego, tak, że czuł jej ciepły oddech na policzku, potem przesunęła się w stronę jego ust. Spojrzała w jego oczy.
-nawet nie wiesz, jak bardzo mi się podobasz
powiedziała cicho, i nawet z nutką namiętność.
tylko że w tej chwili, sama nie wiedziała, czy były to "tylko słowa" czy może tak czuła.
jednak nie dając nic po sobie poznać, usiadała we wcześniejsze pozycji.

Poczuł jej słodki, ciepły oddech na swoim policzku. Przez moment wydawało mu się, że zaraz go pocałuje. Nie zrobiła tego jednak, a zamiast tego wróciła do poprzedniej pozycji.
- Zawsze chciałem usłyszeć te słowa z twoich ust - wyszczerzył się, nieco oniemiały ich poprzednią bliskością.