Effy

Spojrzał na nią nic nierozumiejącym wzorkiem.
- Podsłuchiwałaś? - spytał.

spojrzała na niego.
-musiałabym być na twoim poziome, by zniżyć się do tego.
powiedziała, szukając w myśli, jakiejś wymówki.
-chciałam powiesić obrazek nad drzwiami dlatego się o nie opierałam
powiedziała
wszytko słyszący Josep śmiał się po cichu w pokoju obok

Odwrócił głowę w kierunku Josepha.
- A tobie co tak do śmiechu? - spytał. Podszedł do Effy bez słowa i wyciągnął do niej dłoń. - Wstawaj.

Josep pokręcił głową, jedne co gustaw usłyszał to parsknięcie.
Effy spojrzała na Gustava
-zapomnij.
powiedziała siadając na podłodze.

Zacisnął mocno szczękę. Czemu ona musiała być taka uparta!? To jakaś pieprzona komedia! - pomyślał, wysyłając Josephowi groźne spojrzenie.

Które jedyne co mogło zrobić, do obić się o ścianę, bo Gustav nie widział Josepa, tak samo jak Jo nie widział ich.
-rozluźnij się Stepherd
krzyknął z salonu Josep, mimo że nie widział Gustava, umiał dobrze przewidywać relacje ludzi.
effy spojrzała na gustava i zauważyła jego minę.
dotknęła ręką jego łydki i spojrzała na niego

Westchnął ciężko i ponownie podjął próbę podniesienia jej z ziemi.
- Wstań - powiedział, niemal błagalnie z wyciągniętą dłonią.

Odwróciła na chwilę wzrok, a potem podała mu dłoń.
i jednym tego powodem, była tylko ta miną, którą widziała.

Pociągnął ją do góry. Po chwili stała już normalnie na podłodze. Nie powiedział nic tylko zmierzył ją wzrokiem i udał się do salonu.
- Teraz możesz sobie z nią pogadać.. - rzucił do Josepha.

Effy stała przez chwilę oniemiała, za chwilę oboje znów usłyszeli trzask zamykanych drzwi.
josep pokręcił głową.
-zastanawia mnie, czemu robisz zawsze na opak/

- A mnie zastanawia, dlaczego nie pomożesz teraz swojej przyjaciółce? - zarzucił mu. - No idź z nią pogadać. Usłyszeć, że jesteś jej jedynym facetem.. no dalej - ponaglił go. Sam nie wiedziałby co do niej powiedzieć. Przepraszam było teraz dla niego najtrudniejszym słowem.

-nie mam zamiaru-powiedział Josep nadal popijając kawę
Spojrzał na Gustawa
-jedynym facetem-zaśmiał się-chciałabym
powiedział z uśmiechem.
-poza tym, ona nie chce tam teraz mnie

Warknął sobie pod nosem i ponownie skierował się pod drzwi sypialni Effy. Zapukał delikatnie i powiedział spokojnym tonem.
- Wiem, że mnie słyszysz... Otwórz.

Wywróciła oczyma
-przecież jest otwarte
powiedziała ze swojego miejsca na łózku.
Czuła i wyobrażała sobie, jaki ubaw ma Josep.

Otworzył ostrożnie drzwi, które zaraz za sobą zamknął i wszedł do środka. Stanął na środku pokoju, patrząc na Effy.
- Musimy chyba porozmawiać... - powiedział niepewnie.