Apartament Anne Marie

- Właściwie to... - zaczął przewracać naleśnika na drugą stronę. - ...to umiem robić tylko naleśniki. - uśmiechnął się rozbrajająco, gdy zerknął przez ramię na Anne.
- Z czym chcesz naleśnika? - zapytał.

- Z bananem i czekoladą. A na to sos toffi. - powiedziała i uśmiechnęła się lekko, zastanawiała się jak zareaguje. W sumie to niezbyt typowe połączenie: czekolada i toffi. Wzruszyła ramionami.
- Chyba, że muszą być na słono? No to może... ale ja wolę na słodko. - skrzywiła się lekko i podeszła do lodówki. Otworzyła ją i wyjęła dzbanek herbaty mrożonej.
- Chcesz też? - zapytała wyciągająć szklankę dla siebie.

- Taa, możesz mi nalać.
Sięgnął po banana, obrał go ze skóry i zaczął kroić. Później wyłożył naleśnika na talerz. Wysmarował go czekoladą, powkładał kawałki banana i zawinął go. Polał naleśnika sosem toffi, wyciągnął z szafki sztućce i położył gotowe danie na stole.
- Smacznego. - uśmiechnął się.

- Proszę. - powiedziała nalewając herbaty do dwóch szklanek i jedną postawiła po drugiej stronie stołu.
- A Ty? Zrób sobie też, ja poczekam. - wzruszyła ramionami i usiadła przy stole, przed swoim talerzem. Naleśnik na prawdę wyglądał smakowicie, musiał też taki być.
- Pośpiesz się, moja silna wola do słodyczy nie jest zbyt wytrzymała. - wywróciła oczami i zaśmiała się.

- Co? No dobra. - wziął łyka herbaty i wrócił do pichcenia.
Kilka minut później miał na talerzu identycznego naleśnika jak u Anne. Usiadł się na przeciwko dziewczyny przy stole.
- No to smacznego. - uśmiechnął się i zaczął szamać.
Miał słabość do słodyczy.

- Dzia, i na wzajem. - uśmiechnęła się i zaczęła jeść swojego naleśnika. Tak jak wyglądał tak smakował. Zastanawiała się czy nie powinna poprosić Kurt'a aby częściej robił jej to danie. Ona potrafiła gotować całkiem nieźle, ale zawsze smakuje lepiej jak danie przyrządzone jest przez kogoś innego.
- Aż Ci się uszy trzęsą. - zaśmiała się widać jak pochłania swojego naleśnika. Wypiła kilka łyków herbaty mrożonej.

Uśmiechnął się, ukazują zęby umazane czekoladą.
- Czegoś mi tu jednak brakuje... - mruknął.
- Wiem!
Zerwał się z krzesła i pobiegł do salonu gdzie na stole leżały żelki. Zwinął je i wrócił do stołu. Posypał sobie naleśnika żelkami.
- Chcesz też? - zapytał.

- Nie, nie... dzięki. - uśmiechnęła się lekko i wróciła do jedzenia swojego naleśnika. Zjadła już ponad 3/4 swojego naleśnika, ale była pełna. Westchnęła ciężko i oparła się na krześle.
- Już nie mogę. - powiedziała jak mała dziewczynka do mamy, prosząc "muszę kończyć?". Uśmiechnęła się do niego lekko.
- Masz dziś jakieś plany? - zapytała spokojnie.

Wszamał swojego naleśnika, który dopiero po dodaniu żelek smakował idealnie. Oparł się o oparcie krzesła i poklepał się po brzuchu.
- Długo już nie jadłem niczego ciepłego. - zaśmiał się i westchnął.
- W południe muszę być w studiu nagraniowym. - mruknął patrząc na Anne.

- Dobrze, no to dziś masz wolne. Odpoczniesz ode mnie. - uśmiechnęła się i odsunęła swój talerz nieco. Wypiła do końca herbatę.
- Tylko proszę... nie bierz niczego dzisiaj. Dobrze? Bardzo proszę. - uśmiechnęła się do niego ciepło i wstała. Zabrała jego i swój talerz. Poszła z brudnymi naczyniami do kuchni i wstawiła je do zmywarki.

- To raczej Ty odpoczniesz ode mnie. - uśmiechnął się. Tym razem nie miał zębów ubrudzonych od czekolady.
Westchnął ciężko.
- Czeka mnie ciężki dzień. Będziemy pewnie siedzieć w studiu do późnej nocy. - mruknął.
Coś mu się przypomniało.
- Właśnie. Niedługo mamy zagrać na jakimś koncercie charytatywnym. Na razie nie pisali o tym w gazetach. - mówił to bardziej do siebie niż do Anne.

- Koncert charytatywny? Dostanę od Ciebie zaproszenie? Jako główna fanka to chyba powinnam? - zaśmiała się i wróciła do jadalni, niosąc miseczkę z żelkami. Usiadła z nią na krześle i zaczęła odkładać dla siebie czarne.
- Mniam, mniam. - zaśmiała się i postawiła miseczkę blisko siebie. Była zwyczajnie ciekawa cyz rzuci się na żelki, chciało jej się śmiać

- Nie zachowujesz się jak typowa fanka. - uśmiechnął się i prawie położył się na stole by sięgnąć po żelkę.
- Fanki zazwyczaj piszczą na mój widok i mają ochotę się na mnie rzucić. - wydyszał i wetknął łapę do miseczki. Wziął garść żelek, wśród których znalazło się sporo czarnych.

- Ej! Czarne są moje! - zaśmiała się i przesunęła miseczkę bardziej na środek. Mimo to wybrała resztę czarnych i położyła je na stole, obok siebie. Zaczęła je powoli wrzucać do ust.
- Wczoraj piszczałam, bo tego mojego nieudanego A, nie można nazwać inaczej. - zaśmiała się i odgarnęła włosy za ucho.
- A rzucać... hmm... no ja nie wiem co działo się w nocy? - wzruszyła ramionami, z trudem powstrzymując śmiech.

Wpakował kilka żelek do ust.
- Nie no, to dobrze, że nie jesteś jak typowa fanka. Czasem bolą mnie uszy od ich piszczenia. - zaśmiał się.
- A czarne są moje. Podwędziłaś mi ulubiony smak żelek. - powiedział z obrażoną miną. Zaraz jednak się roześmiał.