Cafe Uno

| 1St Street

Gdy dojechali na miejsce zeskoczył z motoru i pomógł wysiąść dziewczynie. Jechało mu się świetnie!

uśmiechnęła się widząc jego zadowolenie i weszła do kawiarni.
-dzięki za zaproszenie.
powiedziała siadając gdzieś przy oknie i rozglądając się/

- Dzięki za przejeżdżkę - uśmiechnął się do niej szeroko i wziął do ręki menu. Chwile wodził wzrokiem po karcie, poczym odłożył ją gdzieś na bok.
- Nie lubię pić kawy w samotności - powtórzył i zmarszczył uroczo brwi. - To co pani zamawia? - uśmiechnął się do niej szarmancko.

-nie ma za co.
powiedziała siadając i łapiąc za kartę.
Była po godzinach pracy, wiec nawet nie zamierzała pytać o wywiad czy coś.
-samotność jest czasem dobijająca-przyznała zgadzając się.-waniliową latte.

- Ta. Ja na razie na samotność nie mam co narzekać - wyszczerzył swoje białe proste zęby. Gestem dłoni zawołał kelnera i złożył zamówienie.
- Jedną waniliową latte dla tej pani i małą czarną dla mnie.
Gdy kelner odszedł uśmiechnął się do Effy kącikiem ust.
- Gdzie pracujesz ? - spytał, choć był pewny, że była księgową. W końcu, dlaczego nosiła te stosy papierów?

uśmeichnęła się lekko.
-pewnie nie masz łatwo, z tą hardą fanek.
skrzywiła się lekko na pytanie o pracy.
-to ci się nie spodoba.
powiedziała wzdychając i spoglądając na niego.
-jestem dziennikarką-powiedziała, czekając na jego reakcje.

- Masz rację, nie mam - zaśmiał się przypomniając sobie o ostatnich wybrykach jego zdesperowanych fanek. On szczerze mówiąc jeszcze nigdy się z żadną z nich nie umówił. No, może z jedną, ale później tego żałował.
Kiedy usłyszał kim jest Effy zaśmiał się nerwowo. Jak mógł się co do niej aż tak pomylić?
- O! To pewnie przeczytam relacje z naszego spotkania w jutrzejszym brukowcu - skomentował sarkastycznie.

westchnęła sobie i rozejrzała się po sali.
-jestem po pracy i nie publikuje czegoś na co nie mam zgody.
powiedział zgodnie z prawdą.
spojrzała na niego i powiedziała.
-nie wrzucaj wszystkich do jednego worka.

- Napisz, że mam cudowne usta i świetnie całuje - mrugnął do niej, wciąz pozwalając sobie na złośliwości. Kiedy kelner postawił na ich stoliku dwie białe filiżanki z kawą wyciągnął dłoń po jedną z nich. Pomylił się i wziął waniliową latte, zamówienie Effy. Uśmiechnął się lekko zirytowany i szybko to podmienił.
- Dzisiaj miałem doczynienia z wyjątkowym wścibskim piśmiakiem - mruknął, patrząc jej w oczy. - Dlaczego miałbym sądzić, że teraz jest inaczej?

-jasne
stwierdziła z lekką ironią.
spojrzała na niego uważnie.
-może dlatego, że ja piszę felietony. Poza tym, trochę zaufania też nie zaszkodzi.
powiedziała lekko się uśmiechając.

- Powiedzmy, że ci wierzę... - mruknął, przyglądając się jej uważnie. Jej oczy współgrały z ustami, więc stwierdził, że nie kłamała. Wziął łyka swojej mocnej kawy.
- Jesteś bardzo ładna... - stwierdził. - Mogłabyś być modelką, a nie jakąś dziennikarką.

lekko się zarumieniła
-dzięki.
powiedziała spuszczając wzrok na swoja kawę.
napiła się jej trochę.
-wolę robić to co kocham, a nie to, w czym mogłabym być dobra.
powiedziała cicho i spojrzała na niego.

Uśmiechnął się kącikiem ust, widząc jej rumieniec. Uwielbiał działać tak na kobiety.
- Naprawdę aż tak kochasz dziennikarstwo? - spytał znad swojej filiżanki.

spojrzała na niego a oczy jej zabłysnęły, tak jak zawsze gdy mówiła o swojej pracy.
-uwielbiam to, chciałabym pisać o czymś ważnym. A nie raz muszę napisać komercyjną papkę o tym kto z kim i dlaczego.
napiła się swojej kawy.
-wiem, że gwiazdy to też ludzie więc staram się nie pisać tego, co mogłaby bolec mnie.
westchnęła.
-ale nie raz się tak nie da. Szef chce, szef wymaga.

- Tak samo jest z aktorstwem - przytaknął, stukając cicho palcami w blat stolika. Mądrze dziewczyna gadała. - Najpierw trzeba grać w jakiś śmieciowych serialikach, by potem móc uczestniczyć w ambitniejszych produkcjach i zdobywać nagrody - uśmiechnął się pod nosem. Wtedy podszedł do niego zaprzyjaźniony kelner - Gustav był częstym gościem Cafe Uno - ze zwiniętą gazetą w dłoniach.
- Panie Sheph - powiedział spokojnie, kładąc mu ją pod nosem i wskazując palcem nagłówek ,,Co gwiazdy robią po drinku..." , po chwili bez słowa odszedł.
- A tu suka! - zaklnął, czytając owy ,,artykuł". - I to do cholery nazywa się dziennikarstwo! - prychnął wkurzony.