Korytarz

| 1st Street

Wybiegł z taksówki, zapominając nawet o zapłacie. Wszedł na korytarz i zaczął szukać wzrokiem jakiegoś lekarza.
- Doktorze! - pociągnął, któregoś za biały fartuch. - Co z nią!? Nic jej nie będzie!? - pytał z nadzieją. Najgorsza była ta niepewność.
Lekarz zmierzył go wzrokiem.
- Jest pan z rodziny? - spytał, a chłopak bez wahania odpowiedział.
- Tak, jestem jej chłopakiem.
Mężczyzna westchnął i wskazał na krzesło, stojące obok ściany.
- Proszę usiąść - powiedział.
- Jak bardzo jest z nią źle!? - niecierpliwił się blondyn. Wiedział, że ton doktora nie wróży nic dobrego.
- Stan jest ciężki, ale stabilny - wytłumaczył mężczyzna. - Ma trzy złamane żebra, otwarte złamanie w kostce, złamaną kość śródstopia i wystawiony bark - powiedział.
Gustav opadł bezradnie na krzesło.
- Kiedy będę mógł ją zobaczyć? - spytał.
- No nie wiem... - zawahał się brodaty mężczyzna. Nie wiedział, czy pozwolić już na odwiedziny chorej.
- Proszę... - w głosie Gustava słychać było błaganie. - Jestem jej chłopakiem...
- No dobrze, już dobrze. Może tam pan wejść.

| Sala