Sala bankietowa

Agnes wyszła zza kulis rozglądając się za Kurtem, jednak nigdzie go nie zobaczyła. Zauważyła za to siedząca samotnie Emily. Podeszła do niej.
-I jak Ci się podobało przedstawienie?

- Zabawne i ciekawe chociaz nie widziałam za duzo - uśmiechnęła się.
- Siadaj - wskazała na wolne krzesło

-Dzięki. - powiedziała i usiadła na wskazanym miejscu. - Coś nie w humorze jesteś? - spytała bardziej, by zacząć rozmowę, niż z troski o dziewczynę.

- nie..po prostu jestem zmęczona - uśmiechnęła się lekko. W sumie nigdy nie rozmawiała dłużej z Agnes niż jakies pięc minut więc można by spróbować dłuższej rozmowy xD

-Jakiś nowy projekt? Coś ciekawego? - spytała udając szczere zainteresowanie.

- Nie - zaśmiała się.
- Po prostu wszystko... życie w ciągłym biegu. Od sesji do sesji, pokazy i bankiety - westchnęła i założyła nogę na noge

-Cóż... Same wybrałyśmy takie życie, więc musimy sobie jakos radzić.. - powiedziała i skinęła na kelnera, prosząc o kieliszek martini. To juz trzeci tego wieczoru. Zaraz trzeba będzie się zmywać...

- Tak - uśmiechnęła się i dopiła wino.
- Też się będę zbierać zaraz. Idziesz też na tą imprezę charytatywną za tydzień?

-Zastanawiałam się nad tym. - powiedziała popijając drinka. - Ale jeszcze nie wiem. Jeśli będzie tak nudno jak dzisiaj, z jedynym ciekawym akcentem, to pieniądze przeleję na konto fundacji. - usmiechnęła się.

- Ja jeszcze pomyślę. Nie mam w sumie z kim iść - stwierdziła.
- A pieniądze na pewno jakieś przeleje

-Zawsze możesz pójść sama. nie zjedzą Cię. - - usmiechnęła sie i dopiła drinka.

- Można się przysiąść? - zapytał wysoki chłopak, podchodząc do stolika.
Po przyjściu na bankiet ciągle trzymał się z boku, czekając na jakichś znajomych. Jednak nieco się zawiódł. Większość czasu spędził sam, jedynie wszystko obserwując.
- Chyba, że będę przeszkadzać - spojrzał na nie uważnie.

Spojrzała w górę na chłopaka.
- Jasne, proszę - wskazała na jedno z krzeseł.
- Jestem Emily - podała mu rękę

Uśmiechnęła się. Przystojniak... - pomyślała. Wyciągnęła dłoń.
-Agnes.

- Jackson - uścisnął jej rękę.
- I dzięki - odpowiedział, siadając obok. - Jak mija czas? - zapytał poluzowawszy nieco biały krawat.