Sala bankietowa

- Spoko, nic się nie stało. - odpowiedział dziewczynie całkowicie wyluzowany. Skądś kojarzył jej buźkę, nie pamiętał jednak skąd. Zerknął w kierunku grupki dziewczyn. Jedna skinęła do niego, druga puściła oczko. I znowu to samo... Większość ludzi go znała, on jednak nie kojarzył tutaj zbyt wielu osób. Nie miał pamięci do twarzy, mało też interesowały go media. Od tego był menadżer jego zespołu. Jakaś dziewczyna go uściskała. Tak, tę pamiętał. Nie mógł przypomnieć sobie jej imienia, ale to tam...

spojrzała uważniej na faceta po czym coś jej we łbie zaskoczyła.
-ups, ty jesteś Kurt, nie?
Spytała po czym uśmiechnęła się.
-wiem, że nie jesteś, a może jesteś tu w sprawach służbowych, ale mniejsza. Co powiesz na mały wywiad
Spytała, właściwe będąc pewna, że powie nie.

Uśmiechneła się do Morgan.
- Będziemy mogły o tym pogadać ale proponuję później - powiedziała wesoło i podała jej wizytówkę.
- Zadzwoń jak cs będzie trzeba - dodała po czym spojrzała na Alice

- Chyba zaraz zacznie się pokaz mody. - spojrzała w stronę wybiegu, gdzie właśnie teraz zaczynało zbierać się coraz więcej ludzi.
- Idziemy? Może zobaczymy coś ciekawego. - uśmiechnęła się i wypiła kilka łyków szampana.

- Ano jestem. - uśmiechnął się.
- Przyszedłem tutaj bo ktoś mnie delikatnie przymusił. - wyjaśnił mając na myśli swojego nadgorliwego menadżera.
Zaciągnął się papierosem i powoli wypuszczał dym z ust. - Wywiad? - mruknął. Zrobił kilka kółek z dymu. - Czemu nie, i tak nie mam co robić. - wzruszył ramionami.

- Dzięki - schowała wizytówkę do torebki. -tak, to dobry pomysł - potwierdziła propozycję Alice. - Mam nadzieję, że znajdzie się coś ciekawego. Czekałam na ten pokaz od jakiegoś czasu. Z niemałą nadzieją z reszta.

-Jasne, idziemy. - uśmiechnęła się. - Jednak wybaczcie, ale zostawię Was na chwilę same. Odeszła w stronę łazienki. Po drodze minęła Kurta i towarzyszącą mu dziewczynę. Zerknęła na niego jedynie przelotnie. Jej nie zaszczyciła ani jednym spojrzeniem.

-super.-klasnęła w ręce, jak zwykle zbytnio rozentuzjazmowana.-może najpierw gdzieś usiądźmy.
Zaproponowała i uśmiechnęła się.
-a soją drogą to macie całkiem fajne kawałki.
powiedziała, nie po to żeby się podlizać, po prostu tak sądziła.

- Może i ja powinnam poprawić makijaż? - zaśmiała się i odprowadziła wzrokiem Agnes, zaraz potem wróciła jednak do Morgan.
- Mówiłaś, że jesteś tutaj też w interesach. Zdradzisz coś więcej? Bo nie wiem cyz nie powinnam uciec do łazienki. - zaśmiała się znów i wypiła łyk szampana idąc w stronę zbiorowiska ludzi.

Uśmiechenła się do dziewczyn.
- Ja tez was na chwilę opuszczę. Musze wykonać ważny telefon - powiedizaął i też udałą się w stronę łazienek. Widząc Kurta posłała mu zalotny uśmiech.

- Dzięki. - odpowiedział tylko.
Rozbawiony entuzjazmem dziewczyny skierował się w stronę pierwszej lepszej kanapy. Po drodze napotkał spojrzenie pewnej dziewczyny, która, jak podejrzewał, była piosenkarką. Widział ją w jakiej wytwórni czy gdzieś. Klapnął sobie na kanapie i kiedy dziennikarka usiadła obok, zapytał:
- A... jak ci na imię? - zapytał.

-Effy-przedstawiła się z szerokim uśmiechem odbijającym się nawet w jej niebieskich oczach.
wyciągnęła dyktafon, notes i długopis.
-mogę się do ciebie zwracać po imieniu?-spytała,po czym dołożyła jeszcze jedno pytanie-i czy jest coś, o co nie chcesz żebym pytała?

- Miło. - odwzajemnił uśmiech, choć jego szare oczy były z lekka przymulone. Tak już miał.
- Nie, sądzę, że lepiej będzie brzmiało Wasza Wysokość, albo coś w ten deseń. - roześmiał się cicho.
- Mówi mi po imieniu. - rzekł uspokajając się.
- Jeśli padnie jakieś niewygodne pytanie, po prostu na nie nie odpowiem. - oznajmił jakby to było oczywiste.

-staram się nie wchodzić na życie osobiste i sprawy, które czytelników nie dotyczą, więc nie powinno być źle.
powiedziała uśmiechając się.
-no to wasza wysokość, zaczynamy.
powiedziała z uśmiechem wzięła do dłoni dyktafon a na nogach położyła notatnik. W lewej miała dyktafon w prawej długopis.
Włączyła dyktafon:
-Kurt Royers, Wokalista zespołu The Intruders zgodził się odpowiedzieć nam na kilka pytań. Z pozoru normalny człowiek, posiadający jednak w sobie tak ogromy talent. powiedz nam, jak się z tym czujesz?
Spytała Effy z uśmiechem, cały czas nie przestając notować.

Zaśmiał się krótko.
- Zajebiście. - odpowiedział nie przestając się śmiać. Nie mógł bardziej rozbudować swojej odpowiedzi, nie chciało mu się. Wyciągnął z kieszeni papierosy.
- Zapalisz? - zapytał wystawiając otwartą paczkę w kierunku dziewczyny, zupełnie nie przejmując się włączonym dyktafonem.